می نویسمش اینجا که یادم نره :
امروز تو اتوبوس یه پیرمرد خیلی خیلی آرومی سوار شد .اتوبوس هنوز حرکت نکرده بود .دومین ردیف صندلی نشست .خیلی آهسته وسایل و خرید هاش رو گذاشت .یه پاکت برداشت و یه دونات از تو پاکت دراورد .با همون حرکت آهسته و آرومش دستشو برد سمت راننده و بهش تعارف کرد .
.
شاید این خیلی معمولی به نظر برسه شاید در طول روز خیلی از این چیزا ببینیم اما بعضی کارها رو وقتی بعضی اشخاص انجام میدن شکل دیگه ای داره .
.
وسطای راه هدست رو از گوشم دراوردم دیگه از موزیک گوش دادن خسته بودم .میل چندانی هم به شنیدن صداهای توی اتوبوس نداشتم ولی اینکارو کردم .خانمی ک کنارم نشسته بود ساکت بود .خودم سر صحبت باز کردم .
.
اتوبوس بیشتر مادر و دختری بود .همه مامانایی که دختراشون رو با خودشون اورده بودن یا بالعکس .
.
صندلی روبرویی یه مادر بود با دخترش و نوه ش .شاید هفت هشت ماهش بود نمیدونم .کلی بی قراری میکرد.
به خانمی که پیشم نشسته بود پرسیدم بچه داری سخت ترین کار دنیاست اونجوری که همه ی خانمها میگن؟ ( االبته به غیر از مادرم ) .گفت یه سری مشاغل هم هستن که از بچه داری سخت ترن .
گفتم ولی ساعت کارشون بیست و چهارساعت شبانه روز هفت روز هفته و کل سیصد شصت و پنج روز سال نیست .
گفت اگه بچه نداشته باشی یه غمه اگه داشته باشی غم دیگه !
در واقع همه ی این حرفا رو بار ها شنیدم , و مطمئنا شما هم شنیدید
بعد نگاه کردم با دقت به چهره ی مادرها .از اینکه فرزندی دارن که تو این دوره سنی همراهشونه واقعا خوشحال بودن .شیوه ی نگاه کردنشون متفاوته یجورایی انگار نگاه میکنن به گیاه کوچیکی که اینقد بهش رسیدن و الان موقع ثمره دادنشه .داشتن از میوه هاش لذت میبردن .
ثمره ش اینه ک تنها نیستن .مونس دارن .همراه دارن .هم صحبت دارن .
به نظر من جدا از حرفهایی که همیشه میشنویم و به قول معروف غرغرهایی که معمولا خانمها دارن فرزند داشتن یه نوع پس اندازه .
.اینکه مادر وقتی بچه ای رو تربیت میکنه و از زمان خودش کارهای خودش میگذره و تمام وقتشو صرف بزرگ کردن فرزندش میکنه در واقع داره چیزی رو پس انداز میکنه که هیچ جوره تو هیچ ظرفی جا نمیشه و هرجور که حساب کنی هیچ وقت نشده که متوقف بشه و اون زمانه !
در صورتی که تمام زندگی روال معمول خودشو داشته باشه دقیقا تو یه سنی تمام وقتی که صرف بزرگ کردن و تربیت فرزندت کردی بر میگرده .شاید خطوط چهره ،رنگ مو ،انرژی و خیلی چیزهای دیگه بر نگرده و تمام اینها ناگزیر هست و در هر کجای دنیا که باشیم با هر شرایط زندگی اتفاق می افته اما وقتی که به سنی که میرسه میتونه تو زندگی کمک تو باشه اونجاست که تمام زمان صرف شده بر میگرده .
وقتی بچه ای که از تو راه رفتن یاد گرفته کنارت راه میره، وقتی که کسی که کلمه به کلمه بهش حرف زدن یاد دادی باهات هم صحبت میشه کسی که هنر های تو رو بلده و یک اثر خوب برای لذت تو خلق میکنه یعنی الان وقت بهره برداریه .
شاید اگه شما هم از هر مادر یا زن دیگه بپرسید همون حرفای خانم کنار دست من رو بگه اما نظر من از کسی که از بیرون به مادر بودن نگاه میکنه این بود که نوشتم .
سه شنبه 30 مهر 1398
رو ,تو ,یه ,خیلی ,هم ,بچه ,وقتی که ,که از ,کسی که ,داری سخت ,از تو
درباره این سایت